Winorośl pachnąca
Wygląd
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
winorośl pachnąca |
Nazwa systematyczna | |
Vitis riparia Michx. Fl. Bor.-Amer. 2: 231 1803[3] |
Winorośl pachnąca (Vitis riparia) – gatunek pnączy z wąsami czepnymi z rodziny winoroślowatych. Szeroko rozpowszechniony w centralnej i wschodniej Kanadzie oraz w centralnej i północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Ma największy zasięg geograficzny spośród wszystkich północnoamerykańskich gatunków winorośli. Występuje na prawie całej wschodniej połowie Ameryki Północnej, z wyjątkiem dalekiej północy i południowo-wschodnich krańców USA.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Wysoko lub średnio wysoko wspinająca się liana, słabo rozgałęziona, o pędach okrągłych na przekroju[3].
- Liście
- Okrągławe, lekko wcięte, o ząbkowanym brzegu i długości około 10–18 cm[4]. Latem zielone, jesienią przebarwiają się na żółto.
- Kwiaty
- Rozdzielnopłciowe, zebrane w kwiatostany długości 9–12 cm[3].
- Owoce
- Kuliste jagody o średnicy 8–12 mm, o czarnej barwie, mocno sino nabiegłe[3].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Przede wszystkim stosowana jest jako pnącze dekoracyjne[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-08-13] (ang.).
- ↑ a b c d Vitis riparia Michaux. [w:] Flora of North America [on-line]. eFlora. Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA.. [dostęp 2020-09-09].
- ↑ Jean-Denis Godet: Drzewa i krzewy. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 1997,
- ↑ Władysław Bugała: Drzewa i krzewy dla terenów zieleni. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1991,
Identyfikatory zewnętrzne: